Λύθηκε το μυστήριο της προσγείωσης στη Σελήνη καθώς η NASA αποκαλύπτει τελικά μυστικά βράχου 50 ετών του Apollo 11

Για περισσότερα από 50 χρόνια, οι επιστήμονες ήταν προβληματισμένοι για το γιατί ορισμένοι από τους σεληνιακούς βράχους που ανασύρθηκαν από την επιφάνεια της Σελήνης φαίνεται να έχουν σχηματιστεί μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο τόσο ισχυρό όσο αυτό στη Γη. Τα μαγνητικά πεδία που βρίσκονται μέσα σε ένα πλανητικό σώμα παράγονται από την κίνηση του υλικού που υπάρχει στους ηλεκτρικά αγώγιμους λιωμένους πυρήνες των πλανητών. Η Σελήνη, η οποία είναι μη μαγνητική, έχει πολύ διαφορετική σύνθεση του πυρήνα της από αυτή της Γης, η οποία είναι μαγνητική.



Ο πυρήνας του φεγγαριού είναι πυκνός και παγωμένος και περιέχει μόνο μια μικρή περιοχή του εξωτερικού πυρήνα που είναι ρευστή και λιωμένη.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μετά τον σχηματισμό του πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, το εσωτερικό του φεγγαριού ψύχθηκε αρκετά γρήγορα και ομοιόμορφα.

Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει ισχυρό μαγνητικό πεδίο, ενώ πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι δεν είχε ποτέ.

Ωστόσο, όταν η NASA ανακάλυψε μερικούς από τους βράχους ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών κατά τη διάρκεια των αποστολών Apollo από το 1968 έως το 1972, συγκλονίστηκαν όταν διαπίστωσαν ότι αυτοί οι βράχοι δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα γεωμαγνητικό πεδίο αρκετά ισχυρό ώστε να ανταγωνιστεί τη Γη.



Λύθηκε το μυστήριο της προσγείωσης στη Σελήνη καθώς η NASA αποκαλύπτει τελικά μυστικά βράχου 50 ετών του Apollo 11

Λύθηκε το μυστήριο της προσγείωσης στη Σελήνη καθώς η NASA αποκαλύπτει τελικά μυστικά βράχου 50 ετών του Apollo 11 (Εικόνα: GETTY)

Το φεγγάρι έχει μη μαγνητικό πυρήνα

Το φεγγάρι έχει μη μαγνητικό πυρήνα (Εικόνα: Matt Cardy/Getty Images)

Αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο μαγνητισμός παρατηρήθηκε μόνο σε μια χούφτα βράχους, ενώ οι υπόλοιποι υποστήριζαν την προηγούμενη υπόθεση και είχαν ελάχιστο έως καθόλου μαγνητισμό.

Οι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν μια σειρά από θεωρίες για να εξηγήσουν αυτό το κενό, συμπεριλαμβανομένης μιας θεωρίας ότι η Σελήνη βομβαρδίστηκε από τόσους πολλούς αστεροειδείς που η πρόσκρουση τίναξε τον σεληνιακό πυρήνα σε ακατάλληλη δραστηριότητα.



Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy, δείχνει ότι γιγάντιοι σχηματισμοί βράχων που βυθίζονται μέσα από τον μανδύα της Σελήνης θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει το είδος της εσωτερικής μεταφοράς που δημιουργεί ισχυρά μαγνητικά πεδία.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι διαδικασίες θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει κατά διαστήματα ισχυρά μαγνητικά πεδία για τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια της ιστορίας της Σελήνης.

Το χρονοδιάγραμμα του Apollo 11

Το χρονοδιάγραμμα του Apollo 11 (Εικόνα: Express)

Ο Alexander Evans, επίκουρος καθηγητής Γης, περιβάλλοντος και πλανητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Brown, είπε: «Όλα όσα έχουμε σκεφτεί για το πώς δημιουργούνται τα μαγνητικά πεδία από τους πλανητικούς πυρήνες, μας λένε ότι ένα σώμα στο μέγεθος της Σελήνης δεν θα πρέπει να μπορεί να δημιουργήσει πεδίο που είναι τόσο δυνατό όσο αυτό της Γης».



«Αλλά αντί να σκεφτόμαστε πώς να τροφοδοτούμε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο συνεχώς για δισεκατομμύρια χρόνια, ίσως υπάρχει ένας τρόπος να αποκτήσουμε ένα πεδίο υψηλής έντασης κατά διαστήματα».

Όταν ο πυρήνας της Σελήνης στερεοποιήθηκε, ορυκτά όπως η ολιβίνη και το πυροξένιο που ήταν πιο πυκνά από το υγρό μάγμα βυθίστηκαν στον πυθμένα, ενώ λιγότερο πυκνά ορυκτά όπως ο ανορθοσίτης επέπλεαν για να σχηματίσουν τον φλοιό.

Τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τις αποστολές Apollo συγκλόνισαν τους επιστήμονες

Τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τις αποστολές Apollo συγκλόνισαν τους επιστήμονες (Εικόνα: HUM Images/Universal Images Group μέσω Getty Images)

Μια θήκη που κρατά σεληνιακό βράχο και συντρίμμια

Μια θήκη που κρατά σεληνιακό βράχο και συντρίμμια (Εικόνα: Kevin Frayer/Getty Images)

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν αυτά τα βαρύτερα ορυκτά βυθίστηκαν στον πυθμένα, θα είχαν δώσει ένα μεγάλο τράνταγμα στο δυναμό του πυρήνα της Σελήνης.

Όταν οι ψυχρές σταγόνες ορυκτών ήρθαν σε επαφή με τον θερμό λιωμένο πυρήνα, η αναντιστοιχία θερμοκρασίας θα είχε οδηγήσει σε αυξημένη μεταφορά του πυρήνα.

Αυτή η μεταφορά θα ήταν αρκετή για να οδηγήσει ένα μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια της Σελήνης τόσο ισχυρό ή και ισχυρότερο από αυτό της Γης.